Beoordeling rijschool:
Aantal lesuren: 40
Periode: 2017
Rijbewijs Categorie: B
Hoe vaak examen gedaan: 3
Geslaagd: Nee
|
Nu, bijna 6 jaar later, wordt mij pas echt duidelijk hoe traumatisch mijn lestraject is verlopen..
In de tijd dat ik destijds les had, heb ik door overmacht en slechte planning van de rijschool 7 instructeurs gehad.
Over 6 was ik tevreden. Over nummer 7 had ik klachten. We hadden elke les woorden en ruzie, hij maakte de rit tot een hel.
Toen kreeg hij een hartinfarct en belandde enige tijd in het ziekenhuis. Ik kreeg toen instructeur nr 6. Die adviseerde automaat te gaan lessen..
En wie zat daar, als enige? The devil himself, Ton H! En die hartinfarct had hem niet milder of rustiger gemaakt..
Bij de rit in het uur voor mijn examen was ik nerveus (BNOR kandidaat met examenangst) en bedreigde mij met de dood.
NA het examen vond de idioot het nodig om de examinator en het CBR te informeren over mijn medicijngebruik (antidepressiva).
Waarna ik dus moest afbouwen, wilde ik nog een poging wagen. In theorie had hij gelijk, maar dat was niet het moment.
Buiten dat Van Sprang (Frank) en de instructeurs op de hoogte waren. Ik was altijd open over mijn chronische depressie.
Dat was de laatste keer (vanzelfsprekend gezakt, de info van Ton zal vast niet geholpen hebben..) dat ik een auto heb bestuurd/gelest.
De lessen met Ton waren verschrikkelijk, hij trok vrouwen altijd voor, zag alles van hen door de vingers, hoe gevaarlijk ook.
Maar het ergste was dus dat ik uitgescholden werd en bedreigd. Want de examen dag was niet de eerste keer..
Elke les zag ik er tegenop en ging ik met tegenzin, terwijl bij de andere instructeurs ik leerde en het naar mijn zin had.
Ik was in elk geval niet bang voor de tirades, om uit de auto gezet te worden, door mijn hoofd geschoten of gewurgd. (Echt waar!)
Ik heb al snel geklaagd bij Van Sprang zelf. Daar werd ik niet gehoord, begrepen en serieus genomen. Ik werd afgewimpeld.
Dus zocht ik hulp van de ANWB, ik had goede hoop er uit te komen.. Maar bij Van Sprang en Tempo aangekomen, trof ik Frank en de ANWB medewerkster samen aan.
Terwijl ze als mediator was gestuurd door de ANWB en er eigenlijk was om mij te helpen en beschermen, hadden ze eea al samen doorgesproken.
Hij herkende Ton niet in mijn verhalen en wimpelde mijn klachten af. Als ik eerder was geweest, hadden ze misschien wat kunnen doen..
Niets wijzer, nog net zo gezakt, zonder lespakket en geld stond ik even later weer buiten.. Dus geen B, gedesillusioneerd en duizenden euro's armer..
Toen ik een halfjaar later volledig van mijn medicijnen was en meer bewust van mijn gevoelens (antidepressiva onderdrukt deze), was ik kwaad.
Ik klom weer in de pen, tot zelfs de directie van de ANWB. En na heel wat over en weer gemail werd ik uiteindelijk grotendeels in het gelijk gesteld.
Een groot deel van mijn lespakket kreeg ik vervolgens terugbetaald. Door de ANWB. Van Sprang en Tempo, de verantwoordelijke, heeft NIETS voor me gedaan..
Nee, Frank toonde zich zelfs een zeer arrogant, onvriendelijk en onprofessioneel persoon met nare (reactie) mails en reacties op mijn FB met een anoniem account.
Achteraf, is het de slechtste rijschool geweest waar ik sinds 1999 heb gelest. Ik had er mij veilig moeten voelen en begrepen, maar niets van dat.
Klachten werden niet serieus genomen of opgepakt en door alles heb ik geen rijles meer aangedurfd, terwijl dat zonder medicijnen meer succes zou hebben..
Nu mijn hond moeite met lopen krijgt en ik naar een brommobiel (een stuk duurder dan een auto) zoek, kom ik erachter hoeveel trauma ik heb opgelopen.
Dank Ton H, dank Frank K, dank Van Sprang en Tempo! Nooit heb ik me door hen begrepen gevoeld, ze hebben in elk geval niets opgelost.
Ze hadden mijn pakket kunnen vergoeden, mij kosteloos bij een ander filiaal laten lessen.. Icm met de ANWB vergoeding (voor examens) had ik dan kans gehad.
Nu heb ik mij moeten berusten nooit mijn B te behalen, helaas. Terwijl dat niet nodig was geweest als het een goede rijschool was geweest met oog voor de student.
|
